Als boeddhist en natuurmens probeer ik dikwijls eventjes ‘mindful‘ stil te staan bij de kleine dingen die me gelukkig maken. Dat kunnen goede gesprekken zijn met collega’s of klanten op het werk, met mijn partner, met vrienden of een toevallige voorbijganger. Maar meestal zijn het kleine natuurfragmentjes die me even doen stilstaan en genieten. Afgelopen week was dat bijvoorbeeld de regen die tegen het raam tikte terwijl ik een kop thee dronk. Maar ook als ik ’s ochtends naar mijn werk fiets passeer ik dagelijks een broedende Canadese gans die me dan nakijkt, en gisteren zag ik een fazant die luidkeels kokkerde en zicht uitschudde in de regen.
Wandelaars en andere buitenmensen zullen deze natuurfragmentjes vast herkennen. Ochtendmist, de kleur van ontluikend groen, herfstkleuren, stormlucht boven het schemerende boerenland, de geur van een sparrenbos, het gevoel van mos, de zonsopgang boven de akkers, de kou van de eerste vorst die je inademt, de stilte van een winterochtend, het ruisen van de zingende bossen of de smaak van de eerste bramen. Het zijn stuk voor stuk van die kleine elementen die je doen beseffen dat geld, carrière of faam er niet toe doen. Daarin merk je dan meteen weer op dat wij als levende wezens niet onafhankelijk bestaan van alle andere dingen. U kent de uitdrukking wel: “we zijn allemaal sterrenstof”, we bestaan allemaal uit hetzelfde materiaal dat bij de oerknal vrijkwam.
Ook kan ik enorm genieten van de manier waarop het licht tussen de bomen hangt of hoe de lichtstralen door het bladerdak vallen in een zonneharp. Een jakobsladder vanuit de wolken doet me dan weer aan mijn moeder denken. “De hemel is even open”, zei ze toen ze nog leefde. Nu ze er niet meer is, denk ik bij het zien van zo’n zonnestraal nog meer aan haar.
Mijn moeder zag een ree ook altijd als een soort ‘boodschapper’ van haar overleden vader, een boswachter en jachtopzichter. Nu zie ik een reegeit met kalf weer als een soort boodschapper van mijn moeder. De natuur verbindt je op geestelijk niveau weer met het alles, het universum, de levenskracht of het goddelijke. De natuur vervult altijd een deel van ons menselijk godsbegrip.
Soms vinden we dezelfde gevoelens die de natuurfragmenten oproepen ook terug in de kunsten, in bijvoorbeeld een muziekstuk, een schilderij, een tekening of een balletvoorstelling. Als we even stilstaan verbindt en vervult de natuur ons op het diepste niveau. Die realisatie, dat is een moment van mindfulness, van bewust zijn. Op zo’n momentje leef je in het hier en het nu. De natuur is universeel, we kunnen ons er niet van losmaken en we en we kunnen er niet aan ontsnappen. Gelukkig maar, dan kunnen we altijd even stilstaan en genieten van onze eigen natuur.
Dag Bewust Jager,
Ik wil even kwijt dat ik met veel plezier jouw blogs lees. Het stuk over de jachttradities in het Jagertje trof mij zeer, juist ook omdat het zo mooi duidelijk maakt dat tradities -en rituelen in het bijzonder- een wezenlijke ondersteunende bijdrage leveren aan het jachtbedrijf/faunabeheer. Het respect voor al het leven om je heen is mede daardoor volledig te combineren met het jagen, het doden van dieren. Mooi om te zien dat je dat 1 op 1 doorleeft vanuit het boeddhisme. Dat moet een weldadige bewustwording opleveren.
Zelf ben ik geen boeddhist en ik weet daar ook (te) weinig van, maar ik ervaar wel soortgelijke inzichten en waarden. Voor wat betreft het grote belang van rituelen vanuit de vrijmetselarij en voor wat betreft jouw schrijven ‘De natuur verbindt je op geestelijk niveau weer met het alles, het universum, de levenskracht of het goddelijke. De natuur vervult altijd een deel van ons menselijk godsbegrip’, vanuit de ethiek van Spinoza die (voorzover ik dat mag begrijpen natuurlijk) de natuur en God als manifestatie van hetzelfde ziet.
Het is een verademing om dan weer eens een blog te lezen die laat zien dat de jacht zoveel meer is dan het neerknallen van dieren.
Dank daarvoor. Het geeft mij weer mooie inzichten.
Dank u voor uw fijne bericht! Altijd fijn om te lezen dat mijn blog aanspreekt en gelezen wordt door gelijkgestemden. Ik denk dat de meeste tradities uiteindelijk het goddelijke en de natuur in verband zien. Als ik het altijd simpel moet uitleggen: het goddelijke is de verklarende (levens)kracht achter alle dingen en de natuur van alle dingen is de manier waarop die dingen ‘van nature’ bestaan.
Het doden van dieren is inderdaad maar een klein onderdeel van het jager zijn. De liefde voor alles wat loopt, zwemt, vliegt en kruipt is vele malen belsngrijker. Zoals u zegt, natuur vervult een deel van ons godsbegrip. Bisschop Gerard de Korte verwoordde dat twee jaar geleden nog heel mooi tijdens een preek met kerstmis. In het boeddhisme ervaar ik het goddelijke vooral tijdens meditatie, wanneer de geest zijn natuurlijke rust bereikt. De geest maakt geen denkbeelden meer aan en in die stilte, wanneer je heel bewust in het moment bent, ervaar ik het goddelijke. Maar ook in die kleine natuurfragmenten kan ik echt het goddelijke ervaren.
Of om met William Blake te spreken:
To see a world in a grain of sand
and a heaven in a wild flower.
Hold infinity in the palm of your hand
and eternity in an hour.
(Auguries of innocence)
Ik ga achter de preek van bisschop Gerard de Korte aan. Die zal ongetwijfeld weer tot nieuwe inzichten leiden. Dank voor de reactie.