Het is mei, al is het lenteweer soms ver te zoeken. Afgelopen week liep ik met de hond, met mijn jas en de capuchon op door de regen. De wind ruiste door de bomen en boven ons ontvouwde zich een spectaculair grijs wolkenspel. Genieten! Het leek wel een heerlijke herfstdag! Ik hou, net als veel buitenmensen, van alle seizoenen maar toch net iets meer van de herfst.
Ik genoot van de regen in mijn gezicht en de harde wind, maar tegelijkertijd liep ik daar dus wel in een zomerjas, tussen het frisse groen en tussen de wuivende graslanden vol lentebloemen, terwijl de tjiftjaf en zanglijster zich lieten horen. Zo stond ik daar even stil met kletsnatte laarzen, ergens tussen de klaver en de boterbloemen, en ik bedacht me dat dit een bijzonder moment was. Het leek herfst in de lente, het beste van beide seizoenen. Door de recente droogte waren er hier en daar zelfst wat ‘herfstkleuren’ te bespeuren.
Ik rook de petrichor, de geur van de eerste regen die opsteeg uit de kruidenrijke graslanden en de humusrijke bosbodem. Even later besloot mijn Beagle Charlie dat het tijd was om te zwemmen, waarbij hij het belangrijk vond om een paar losdrijvende leliebladeren te apporteren.
Zo liepen we genietend verder door de aangename lentelucht tot we weer bij de auto terug kwamen. Thuis even goed afdrogen en dan op de bank, met een kop thee en erwtensoep. Net als in de herfst! Sommige dagen hebben echt zo’n gouden randje en dit was er eentje van!
